ببین پسر اصلا مهم نیست چقدر باهوشی یا چقدر فهمیده این، در آخر دیگران تو رو به تلاش و پشتکار میشناسن، بنابراین به اونها نناز و ادامه بده و خیلی خیلی زیاد «خوب درس بخون»
۰۴ شهریور ۰۱ ، ۱۷:۵۶
ببین پسر اصلا مهم نیست چقدر باهوشی یا چقدر فهمیده این، در آخر دیگران تو رو به تلاش و پشتکار میشناسن، بنابراین به اونها نناز و ادامه بده و خیلی خیلی زیاد «خوب درس بخون»
الان که دارم فکر میکنم میبینم که انگار ما آدم ها با زیاد کار کردن و سختی کشیدین احساس رضایت میکنیم نه با داشتن آسایش و راحتی، میبینم که وقت هایی که درس میخوندم (نه زیاد) و در دایره شایستگی خودم بودم بیشتر احساس رضایت داشتم تا الان که همش تو گوشیم و فیلم میبینم و فلان، الان این حرف رو میفهمم که رنج کشیدن هم باعث رضایت خاطر میشه هم رشد.
ببین باید کارهاتو زودتر انجام بدی و به عقب نندازی یا نگی حالا انجام میدم وقت هست شایدم وقت داشته باشی اما مریض باشی یا حالت خوب نباشه (مثلا در درد و فلان)
یه کلیپ دیدم توی یکی از کانالا یه آقاهه اینا رو گفت قشنگ بود: «توی این دنیا آمدی برای رشد و پذیرش رنج رشد، رشد بدون رنج نداریم یه وزنه 400 کیلویی میخوای بلند کنی باید 2 سال تمرین کنی و عرق بریزی بنابراین: ازدواج بهتون نشون میده دنیا جای سختیه! چون یه عالمه مسئولیت یه عالمه، تعهد، یه عالمه رفتار های مورد نیاز میخواد.
میخوای آدم حسابی بشی؟ باید رشد کنی، میخوای رشد کنی؟ باید رنج بکشی.
دیشب که داشتم یه نگاهی به اینستاگرامم میکردم پیج ها رو میگشتم یه پیج دیدم که داشتن با هم زبان انگلیسی توی سطح متوسط کار میکردن، بعد فهمیدم که من که دارم زبان میخونم لطف به خودم نیست بلکه وظیفه ام هست و اگه تا 2 یا 3 سال دیگه به سطح متوسط نرسم بیسواد عالمم :| (راستی بعد به این فکر کردم که یا اینا افراد تحصیل کرده اند یا کلا سطح درک و فهم تهرانی ها یا مرکز استان ها (به جز چند تا) از شهرستانی ها بیشتره :(