آدم رشید در بهره برداری از حافظه خود دقت میکند و اولین کاری که انجام می‌دهد عمل انتخاب است یعنی حافظه خود را مقدس می‌شمارد هر آنچه را به آن سرازیر نمیکند.
و حساب میکند که دانستن چه چیز برای او مفید و چه چیز برای او بیهوده است و مفید ها را درجه بندی میکند و مفید تر ها را انتخاب میکند، مثلا کتابی میخواند:
اولین مرحله انسان کتاب را به قصد لذت میخواند و نمی‌تواند در مورد مسائل آن قضاوت کند، و باید دوباره بخواند؛ حتی قوی ترین حافظه ها نیازمند است که یک کتاب مفید را حداقل 2 بار پشت سر هم بخواند و پس از آن مطالب را تجربه و تحلیل و طبقه بندی میکند و بعد کوشش میکند که کتاب دیگری را در دستور مطالعه قرار دهد که موضوع کتاب پیشین است واز تا موضوع فارغ نشده وارد موضوع دیگر نشود.
اشتباه است انسان یک کتاب را مانند سرگرمی مطالعه کند و قبل از آن که مطالب کتاب را درست جذب ذهن شده باشد و ذهن فرصت تجزیه و تحلیل پیدا کرده باشد به کتاب دیگر و موضوع دیگر بپردازد یعنی امروز کتاب تاریخی، فردا روانشناسی و..
انسان رشید کتاب ها و مطالبی را که برای خود لازم می‌داند جمع میکند، آنها را مکررا مطالعه و دسته بندی و سپس خلاصه را یادداشت و به حافظه خود میسپارد و بعد به موضوع دیگری می‌پردازد.
مجموعه آثار شهید مطهری، جلد 3، صفحه 315،316